σκατοφάγος

-α, -ο / σκατοφάγος, -ον, ΝΜΑ

αυτός που τρώει κόπρανα ή ακαθαρσίες, κοπροφάγος

νεοελλ.

το αρσ. ως ουσ. σκατοφάγος

ζωολ. α) παλαιότερη ονομασία γένους ακανθοπτερύγιων περκόμορφων ιχθύων

β) γένος δίπτερων εντόμων με καστανό ή κίτρινο χρώμα, τής οικογένειας σκατοφαγίδες, που αφθονεί στα λιβάδια και αναπαράγεται μέσα στα περιττώματα τών αγελάδων, όπου οι προνύμφες του επιταχύνουν την αποσύνθεσή τους, κν. σκατόμυγα

αρχ.

προσωνυμία τού Ασκληπιού, λόγω τής συνήθειάς του να δοκιμάζει ακαθαρσίες για διαγνωστικούς σκοπούς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σκῶρ, σκατός + -φάγος*. Η λ. με την επιστημον. σημ. είναι αντιδάνεια, πρβλ. αγγλ. scatophagidae].